Szanujmy wspomnienia i dzielmy się nimi

Na co dzień jesteśmy zabiegani i zapracowani.  Żyjąc coraz szybciej i szybciej koncentrujemy się na przyszłości i zapominamy o przeszłości.  Często nasze rodzinne historie i pamięć o przodkach przestają być przekazywane z pokolenia na pokolenie. Czas w jakim się teraz znaleźliśmy, kiedy to życie wrzuciło  niższy bieg,  to doskonała okazja, aby dzieciom przekazać historię naszej rodziny i sięgnąć do naszych korzeni. Każda babcia, czy dziadek są kopalnią wiedzy o naszych  przodkch. Będąc sama babcią  staram się jak najwięcej przekazać moim wnuczkom. Destin Sparks pięknie powiedział: ,,Fotografia to historia, której nie potrafię wyrazić słowami'' i własnie dlatego lubię urządzać wieczór wspomnień, kiedy to wspólne oglądanmy rodzinne albumy i pamiątki. Ile jest przy tym śmiechów i radości, kiedy to np. mały mała bobasek  w śmiesznej czapeczce okazuje się, że jest  prababcią Felcią. Niektóre zdjęcia choć troche zamazane i niewyraźne  wzbudzają wiele wspomnień. Piter Adams  mądrze powiedzial ,,W doskonałej fotografi chodzi o głębie uczuia, nie o głębie ostrości '' i to jest cała prawda! Wnusie jak przystało na małe kobietki zwracają uwage  na całkiem inne i ''dziwne'' jak dla nich stroje. Takie momenty przywołują w nas falę wspomnień i wzruszeń. Moje dziewczynki  uwielbiają te rodzinne historie. Warto też wspólnie zrobić drzewo genealogiczne swojej rodziny. To piękne chwile dla całej rodziny. 

Moja córka ostatnio zdobyła interesującą książkę dla swoich dzieci ,, Drzewo rodowe naszej rodziny'' autorstwa PharmDr. Moniki Koprivovej. Czeka mnie ciekawe zadanie. Musze uzupełnić różne informacje i ciekawostki o dziadkach i prapradziadkach z linii żeńskiej. Nie jest to łatwe zadanie , ale jakie ciekawe!!!